Kogo dotyczy Osgood-Schlatter?
Choroba Osgood-Schlattera dotyka młodych sportowców (przeważnie chłopców) w wieku ok. 10-15 lat. Okres ten jest związany z czasem pokwitania, kiedy w ciele zachodzi wiele zmian podczas dojrzewania. Następuje wtedy szybki wzrost oraz zmiany w budowie ścięgien. Choroba Osgood-Schlattera nazywana jest inaczej jałową martwicą guzowatości kości piszczelowej. Guzowatość piszczeli to właśnie miejsce, gdzie przyczepia się ścięgno jednego z najbardziej znanych mięśni – czworogłowego uda.
Skąd się bierze?
Nadmierna praca mięśnia czworogłowego uda podczas intensywnych treningów w połączeniu z brakiem odpowiedniej regeneracji, może doprowadzić do wspomnianej martwicy. Przykładowymi dyscyplinami, które predysponują do pojawienia się tego problemu są: piłka nożna, koszykówka, siatkówka, bieganie czy gimnastyka. Uszkodzenie to zazwyczaj powstaje wskutek gromadzenia się mikrouszkodzeń związanych z przeciążeniem. Ścięgno czworogłowego uda pociąga obszar guzowatości, powodując stan zapalny i osłabienie.
Jakie są objawy?
➡️ból pod rzepką pojawiający/zwiększający się w trakcie lub po aktywności i ustępujący podczas odpoczynku,
➡️obrzęk i stan zapalny w obszarze kolana,
➡️ból podczas chodzenia po schodach, klęczenia,
➡️tkliwość i bolesność przy dotyku,
➡️ból przy wyproście kolana z oporem.
Szybkie zauważenie i rozpoznanie wymienionych objawów jest kluczowe! Im wcześniej rozpoznamy początki choroby Osgood-Schlattera i wdrożymy fizjoterapię, tym większe są szanse na szybki powrót do sportu. Choroba ta bowiem może trwać od kilku miesięcy nawet do 2 lat, dlatego tak ważne jest jak najwcześniejsze rozpoznanie i działanie. Zazwyczaj wiąże się to z przerwą od treningów, co dla młodego zawodnika jest bardzo trudne w całym procesie leczenia. Dlatego tak ważne jest wsparcie zarówno rodziców, trenerów, jak i prowadzących proces fizjoterapii.
Co jest ważne przy chorobie Osgood-Schlatter?
Zazwyczaj najlepszym rozwiązaniem w powrocie do zdrowia jest połączenie pracy manualnej z odpowiednio dobranymi ćwiczeniami. Oczywiście rodzaj terapii i ćwiczeń zależy od intensywności dolegliwości bólowych. Jednak na celu jest stopniowy powrót do aktywności bez bólu i bezpieczny powrót do treningów. Trzeba być jednak cierpliwym, ponieważ zbyt wczesny powrót może się wiązać z nawrotem bólu i jeszcze dłuższą przerwą w grze.
Warto zwrócić uwagę na dodatkowe aspekty jak np. zadbanie o regenerację. Podstawę regeneracji stanowią 3 główne czynniki: sen, dieta oraz nawodnienie. Jeśli zadbamy o te fundamenty, to potem możemy dodać kolejne elementy jak rolowanie czy rozciąganie oraz ćwiczenia wzmacniające mięśnie uda. Bardzo ważnym jest jednak, żeby ćwiczenia były wykonywane bez bólu! Nie chcemy w końcu dodatkowo prowokować dolegliwości i powiększać stanu zapalnego. Dlatego tak istotna jest praca w zakresach bezbólowych. Jeśli masz jakiekolwiek pytania, to zapraszam do kontaktu.
Pozdrawiam,
Karo 😊
